donderdag 24 januari 2019

Vijfenvijftig

Ik word straks vijfenvijftig. Het ziet er gewichtiger uit als je het voluit schrijft. Voor velen rondom mij is het een leeftijd om ‘het rustiger aan te doen’ en ‘uit te bollen’. Het is ook vaak een levensfase waarin mensen een beetje zelfgenoegzaam kijken naar wat ze ‘bereikt’ hebben. En het is onder mijn generatiegenoten dat het cynisme en de ‘ikkegheid’ (zoals Dirk De Wachter het noemt) hoogtij vieren.
Daar tegenover staan een paar nieuwe generaties, die zich steeds sneller lijken op te volgen. Steeds weer nieuwe trends van trendwatchers die vooral de kunst verstaan van hypen. Maar ook frisse gezichten en fris denken die mij en mijn generatiegenoten uitdagen.
Ik behoor tot  de allerlaatste lichting van de babyboomgeneratie, een generatie die geleefd heeft met ‘perfect timing’: te laat geboren om in de oorlog keuzes te maken (of weet van te hebben), net op tijd om  mateloos te profiteren van de ongebreidelde groei tijdens ’Les Trente Glorieuses’ om dat vervolgens aan eigen merites toe te schrijven, en net op tijd dood om de gevolgen van die Bacchanalen niet meer mee te maken en af te schuiven op de volgende generaties.
Ik doe daar niet aan mee. Ik heb het gehad met de witte, grijze mannen die denken de wijsheid in pacht te hebben maar niet verder komen dat wat valse zekerheden en veel spaargeld, die alleen zorgen voor zichzelf (en de ‘clan’) en die hun cognitieve dissonantie verdringen in 20ste eeuwse aannames over theorieën uit de 19de eeuw die zelf nooit lazen.
Ik heb in de voorbije 10 jaar talloze jongeren, en minder jonge mensen, ondersteund in hun ondernemerschap, in hun groei en in hun ontwikkeling als business mama. Ik heb de voorbije jaren menig onbetaald mandaat opgenomen en daarmee de verantwoordelijkheid genomen voor het ontwikkelen van een stukje sociale en economische infrastructuur die de volgende generaties nodig zullen hebben om te kunnen functioneren, om hun OIKOS te organiseren.
En ik zal in de volgende 10 jaar mij steeds laten uitdagen, mezelf regelmatig opnieuw uitvinden en altijd leerling blijven.  Terwijl ik toch ook leermeester ben. Ik zal blijven ontwikkelen en inspireren, blijven ontmoeten en verbinden.
Ik doe geen moeite om ‘forever young’ te lijken via mijn uiterlijk. Ik ben forever young zolang ik samen met jonge mensen mag ondernemen en de wereld mee vorm geven. Dat deed ik al en dat zal ik blijven doen. Zonder dat ik nu al weet waar het mij heen brengt. Maar de reis is zoveel interessanter dan de aankomst...

1 opmerking:

Brecht Fietser.be zei


Het is nog heeel ver weg *kuch*, maar ik hoop op jouw leeftijd net zo te bloeien.

Een anonieme bewonderaar van Generation X.