Groen! Of Groen?

Nick Meyen schreef op FB een open brief naar Wouter Van Besien, wat neerkwam op een aanklacht tegen het Groene populisme waarmee Groen communiceert: 'werk,werk,werk' en 'hogere (netto) lonen'. De vraag is of het Groene Project er nog in te herkennen valt? En of Groen gelijk heeft deze strategie (tactiek, eigenlijk) te hanteren? Hieronder mijn commentaar ....

Nick, ja en nee.
Eerst het micro-niveau.
We moeten niet streven naar een wereld zonder onwetendheid, of zonder mensen die 'onbewust' zijn, maar aanvaarden wie en wat we zijn. Het is daarbinnen, binnen de grenzen van de maakbaarheid van de mens,  dat verandering gerealiseerd kan en zal worden. Dus zal een meerderheid aan groene kiezers niet dezelfde keuzes maken als jij of LIM deed (of ik doe). Dat hebben we tot nader order te respecteren! Electorale communicatie moet daar in passen, want de burger is consument geworden, met een mentaliteit van hier, nu, ik. En er is weinig mentale ruimte voor iets als het algemeen belang. Of 'verdienen' deze burgers geen groen alternatief? Indien wel, zullen we toch langs het populisme moeten passeren, als stijl, en de groene inhoud hertalen naar het volk...
Nu het meso niveau .
Groen kan als partij een hefboom zijn voor het wijzigen van fysieke en mentale structuren , voor het veranderen van culturele praktijken. Gent bewijst dit. Er hangt hier een 'vibe' die burgerschap uitlokt.
Nu wordt dit nog ingevuld door de bakfietsbobo's, maar "zien eten, doet eten".
Bovendien staat werk, in de huidige constellatie, gelijk met inkomen en mogelijkheid tot consumeren, voor 'iemand zijn' en een (vals) gevoel van zekerheid. Voor een meerderheid van mensen is werken een vorm van identiteit, voor sommigen(enkelen?) ook nog eens zingevend. We gaan in BAU een jobless growth tegemoet. Wat wil je daar tegenover zetten? De belofte om jobs te creëren, juist ja. Het volk wil brood en spelen, dwz een inkomen om dat te kopen. En inkomen is zowel mentaal als in onze economische organisatie gekoppeld aan arbeid. Of datgene wat wij als arbeid benoemen, net omdat het formeel is georganiseerd. De angst voor koopkracht verlies zit diepgeworteld. En er is een grote mate van 'externe locus of control': men vindt dat men een job moet krijgen, dat de politiek verantwoordelijk is voor de werkgelegenheid (terwijl het kapitaal de voornaamste spelbreker is, ook voor ondernemers), en dat fabriek en vakbond moeten zorgen voor brood op de plank. Dat heeft ertoe geleid dat we nu in Vlaanderen, in België, met een groot gebrek aan lokale economische veerkracht worden geconfronteerd.
Nu het macro-niveau.
Wie ook de jobs belooft, die komen er niet ! In ieder geval niet op maat van wat zich aandient op de arbeidsmarkt. De inspanningen die nu geleverd worden, richten zich steevast op arbeid met grote toegevoegde waarde (een schaars aanbod op de arbeidsmarkt) om het kapitaal tevreden te stellen. Dat zal veel import van dat soort WN opleveren en/of delokalisatie. En anderzijds is er de ongeschoolde, niet delokaliseerbare  arbeid die grotendeels met publieke middelen zou ingevuld moeten worden. Want dat doet het kapitaal wel: cherry picking. Tezelfdertijd zitten we met een steeds kleinere, steeds armere overheid. Dus met minder middelen, minder loonmassa over steeds meer mensen te verdelen. En dan is er nog het 'natuurlijk electoraat van groen': de middenklasse die werkt in zorg, onderwijs, hulpverlening, vzw's en NGO's. Ik overdrijf een beetje... Zij vallen er eigenlijk tussenuit als de welvaartsstaat wordt ontmanteld. Zij hebben sterke aversie tegen risico en verandering (in het eigen leven), zij vertegenwoordigen een koopkracht die niet gering is en waarop ze niet willen inboeten, ook al willen ze het behoud van diezelfde verzorgingsstaat en armoedebestrijding. Ze geloven nog altijd in het trickle down effect (wij weten dat dit een illusie is en ecologisch niet houdbaar, een echte herverdeling dringt zich op). Die koopkracht willen ze wel heroriënteren naar ecoconsumptie, en daar zit voorlopig de grootste hefboom voor verandering: minder milieu-impact en creatie van tewerkstelling door 'groene economie' lokaal te verankeren. Het is too little, too late... Maar , zo werkt democratie via het stemhokje: most avanced YET ACCEPTABLE. Wil jij daar een ideologische dictatuur tegenover zetten?