zaterdag 17 december 2011

Voedsel, voeding, voedend… de vervoeging van welzijn?

Mijn liefde gaat door de maag. Eten is immers een emotionele daad. Ik eet dus niet alleen om mij te voeden. Maar ik lijd dan ook geen honger (meer). Dus kan ik nadenken over mijn voeding. Waar het vandaan komt? Waartoe het dient? Welk verhaal ermee verteld kan worden. Wat het werkelijk kost? En of het mij gelukkig maakt.

Onlangs was ik nog op een breinstorm sessie over vermijdbaar voedselverlies. Naast de crisissen ‘energie’, ‘klimaat’ en ‘monetair’ is er immers ook een voedselcrisis. Ik ben het met Oliver De Schutter eens. Meer nog dan nood aan voedselproductie moeten we het hebben over voedselsouveriniteit en over de ‘oorlog omtrent nutriciënten’, het voedende van voeding dus.

Daarmee is duidelijk dat voedsel , de productie van voeding, de keuze van voeding en het al dan niet gebrek aan voedende bestanddelen gekoppeld is aan kansarmoede enerzijds en aan welzijn anderzijds.

Daarom stel ik voor om  het volgende te doen in tijden van crises:
- vrijwillig verliezen, verminderen
- samen eten en drinken
- zelf transitie, nieuwe systemen produceren….

zondag 11 december 2011

nog meer tourist lab...

Na breinstormen en wilde ideeën , eindelijk tijd om business model te ontwikkelen. Maar ik lig er wel uit. Want men wil niet volgen in het ingwikkeld maar duurzaam verhaal van gemengde financiering, crowdsourcing en duurzaam/traag geld...

De weg is lang, er is een weg afgelegd...

mijn 'cross wired' brein is aan de slag op het tourist lab. Onder leiding van Ewoud van Levuur en in opdracht van Toerisme Vlaanderen,de overheid dus,mogen we drie dagen in het Brusselse hotel BLOOM verblijven en vooral werken. Heerlijk,leerrijk en ook wel confronterend. Voor de andere deelnemers om mij te ontmoeten,maar ook voor mezelf in het hanteren van mijn toch wel nadrukkelijke aanwezigheid.
Geukkig wel echt strategische keuzes richting duurzaamheid kunnen inbrengen. Duurzaamheid wordt vooral ingevuld in de versie van Van Dale,niet die van Brundlandt. Meer nog, het wordt misschien nog wel gekoppeld aan milieu maar niet aan de sociale dimensie. Zucht, nog een lange weg te gaan...
Maar dat ik vanuit 'het alternatieve circuit' kan deelnemen en welkom ben,is al een hele vooruitgang. Grappig ook hoe mensen zich bijna onmiddelijk verantwoorden in hun persoonlijk gedrag als ze horen dat ik geen auto heb, geen vliegtuig neem en vegetariër ben. Tien jaar terug keken ze mij meewarig aan. Dus toch ook al een weg afgelegd.