Mijn liefde gaat door de maag. Eten is immers een emotionele daad. Ik eet dus niet alleen om mij te voeden. Maar ik lijd dan ook geen honger (meer). Dus kan ik nadenken over mijn voeding. Waar het vandaan komt? Waartoe het dient? Welk verhaal ermee verteld kan worden. Wat het werkelijk kost? En of het mij gelukkig maakt.
Onlangs was ik nog op een breinstorm sessie over vermijdbaar voedselverlies. Naast de crisissen ‘energie’, ‘klimaat’ en ‘monetair’ is er immers ook een voedselcrisis. Ik ben het met Oliver De Schutter eens. Meer nog dan nood aan voedselproductie moeten we het hebben over voedselsouveriniteit en over de ‘oorlog omtrent nutriciënten’, het voedende van voeding dus.
Daarmee is duidelijk dat voedsel , de productie van voeding, de keuze van voeding en het al dan niet gebrek aan voedende bestanddelen gekoppeld is aan kansarmoede enerzijds en aan welzijn anderzijds.
Daarom stel ik voor om het volgende te doen in tijden van crises:
- vrijwillig verliezen, verminderen
- samen eten en drinken
- zelf transitie, nieuwe systemen produceren….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten