De schoonmakerij en ander fraais

Het is niet van mijn gewoonte om te bloggen over het triviale van het dagelijks leven. Maar vandaag schijnt de zon, fiets ik door de stad met mijn Ice Trike, zit op het terras van een hip koffiehuis en luister naar een stel 'thirty something' marketing IT'ers.  De hele wereld ligt -althans theoretisch-aan hun voeten. Ze spreken casual het woord duurzaam meermaals uit maar hun plannen laten het tegengestelde vermoeden. Overmorgen zijn er verkiezingen.
Mijn stad, de stad waarin ik woon, gonst van de mogelijkheden. Er hangt een 'Yes we can' gevoel. Het is hier goed wonen en leven. Toch voor wie een rol heeft, en een loon, een mandaat en sociale identiteit.
Maar de lelijkheid is nooit ver weg. De armoede tiert welig in de wijkende wijken. Een deel van de bevolking is amper bewoner van deze stad, laat staan deelnemer aan het feest dat democratie zou kunnen zijn. Mensen trekken zich terug uit de complexe werkelijkheid. Ze vereenvoudigen hun leven door voortdurend keuzes te vermijden en te vloeken op de keuzes van anderen.

En daar tussen loop ik...

Even verder loop ik langs De Schoonmakerij, een hip en ecologisch dienstenchequesbedrijf.
De dames, waarschijnlijk met Zuiderse of Ottomaanse roots, tonen mij de producten en leggen mij hun werkwijze uit. Ik zou ze graag wat langer beluisteren en ook zelf wil ik een uitleg geven. Over ecologisch schoonmaken. Over sociaal ondernemerschap. Over segmenteren. Over de nood aan een schoonmakerij in de hoofden van mensen. Over het schuren in de politiek.

Maar de plicht roept: er liggen nog voldoende uitdagingen op de plank.