Vooraleer het vlees te verlaten , kiezen we voor catharsis. We kiezen voor een ontremd, hedonistisch en vooral ‘anoniem’ feest, zonder rang of stand, om dan te kunnen kiezen voor de soberheid van ’40 dagen zonder vlees’.
Vlees verlaten staat hier niet (alleen) voor een vegetarisch dieet, maar ook voor het verlaten van de vleselijkheid, de lust, de drang en de dwang van het dagelijks bestaan. Althans voor sommigen.
Vlees staat in deze traditie ook voor de ongebreidelde consumptie, voor de altijd onmiddellijke behoeftebevrediging, voor het onbegrensd verlangen.
En Carnivale staat voor zowel het fêteren van de klein menselijkheid, als voor net ook het hekelen ervan. Tijdens dat feest geven we ons over aan onze kleine kantjes, maar hekelen ook de ‘kleine’ kantjes van elkaar, en van allerlei actoren in onze samenleving.
Het is een overgangsritueel waarbij een catharsis mogelijk is voor zowel subjecten als objecten.
Het is een onderwerping aan het absurde, om zodoende te kunnen omgaan met de waan van de dag.
Het is het bevrijdende van de gemaskerde gekte, om toe te laten die andere gekte te benoemen…
