de bijdragen tussen mei 2010 en juli 2010

MAANDAG 10 MEI 2010
Techno tekort
Eindelijk terug te gast om mijn eigen blog. Ik kom tijd tekort, maar sinds kort ook geheugen. En technologiekennis heb ik ook tekort. Vandaar de grote gaten in wat eigenlijk een berichtenstroom moest worden. Maar nu ik terug binnen ben, beloof ik mezelf en dus ook u , beste lezer, om dit terug vaker te doen. Want een blog moet leven. En de mijne was op sterven na dood.
Dus tot binnenkort.

DINSDAG 11 MEI 2010
Yiha! Gewoon doen! Kijk, kook en geniet...
Donderdag Veggiedag video! • EVA, verleidelijk vegetarisch

MAANDAG 31 MEI 2010
huishoud- en andere budget
Ik heb me geamuseerd om door middel van 'de stand van het land' van De Morgen een beetje te budgetteren. Dat moet ik immers voor mijn huishouden en mijn micro-onderneming ook doen. Van de het totaal aan BNP dat België produceert gaat ongeveer de helft naar de overheid. Dat levert een inkomen op van 165,8 miljard. Daarvan moet de overheden drie grote kosten betalen: haar eigen apparaat en de diensten die zijn produceren voor de bevolking, de uitkeringen en pensioenen voor de niet arbeidsactieve bevolking en de gezondheidszorg. Het apparaat kost 64,5 miljard, de gezondheidszorg kost 24,5 miljard en de grootste uitgave zijn de uitkeringen en pensioenen, namelijk 120 miljard. Dat bedrag wordt besteed aan 3.844.224 mensen die al dan niet jonger zijn dan 65 jaar (en ouder zijn dan 15 jaar). Er zijn in België 7.153.000 mensen tussen 15 en 65 jaar oud, wat de norm is voor 'arbeidsleeftijd'. Sommige mensen die niet actief zijn, zijn ouder dan 65 maar de meesten zijn toch nog jonger dan 65 jaar. Dit betekent dat van alle mensen die theoretisch zouden kunnen aan het werk zijn, er maar iets meer dan de helft ook echt aan het werk zijn. Op een andere keer vond ik een arbeidsgraad (wat zo heet die verhouding) van iets meer dan 60%. Aan het werk zijn betekent immers dan je bijdraagt aan de productie van diensten en goederen en dus aan het BNP. En op die manier verhoog je het inkomen van een staat (met een zelfde percentage als uitgangspunt).
Als je alle uitgaven optelt, is het totaal groter dan het inkomen. Dat betekent een begrotingstekort. Zoals het er nu uitziet - op de site van De Morgen tonen ze lopende cijfers - zal dat tekort oplopen tot 43,2 miljard, waarvan er al 19 miljard als tekort is voorzien. Als goede huismoeder maak ik mij dus ongerust en vind ik dat er een begroting moet komen in evenwicht of minstens onder de 3%.
Over de staatsschuld maak ik mij minder zorgen: die bedraagt ongeveer twee keer een jaarbegroting. Dat zijn schulden op lange termijn, en daar staan heel wat bezittingen tegenover. Ik denk wel dat de financiering van de staatsschuld te duur betaald wordt. Dus een afbouw van rente zou wel mogen (en meteen budgettair verlichting brengen, denk ik dan). Blijven afbouwen en afbetalen is de boodschap.
Maar de begroting baart mij dus wel zorgen. Want elk tekort wordt toegevoegd aan de staatsschuld. Hoe los je dat op?
Er zijn drie manieren: je vraagt meer geld aan de burgers en bedrijven (belastingen verhogen), je zorgt dat er meer burgers en bedrijven zijn die belastingen betalen (meer werk, meer ondernemerschap) of je belast andere dingen zoals energie en vooral 'vermogen'. Er is 706 miljard aan vermogen van particulieren, maar de overheid int maar 2,33 miljard belastingen op (groei op) vermogen.
Ik pleit niet voor belastingen verhogen, ik pleit voor de beide andere. Meer nog: ik roep iedereen op op persoonlijk in (micro-) ondernemerschap te investeren en volop coöperatieven op te richten, leenkringen te vormen en in allerlei vormen je eigen vermogen (gedeeltelijk) in te zetten zodat meer mensen kunnen ondernemen, werken, werk geven, belastingen betalen en bijdragen aan het BNP. Veel vermogenden hebben dat opgebouwd uit arbeid, hebben genoten van een ongelofelijke groei, en bewaren nu angstig hun geld bij de bank - wat achteraf ook niet zo veilig bleek. Neem het heft in handen en praat met elkaar: welke dienstverlening is er nodig en hoe kunnen we die organiseren, via de markt of anderzijds betaald. Dit is een oproep om je niet terug te trekken uit deze samenleving omdat jou schaapjes schijnbaar op het droge staan, maar deel te nemen aan deze samenleving, hetzij door arbeid, hetzij door kapitaal in te zetten. Durf!
DINSDAG 8 JUNI 2010
TV Vlaanderen
Na een dag van meer dan 30 graden, een provinciaalse markt en aperitieven op het terras is het de beurt aan TV Vlaanderen om een huis in Vidauban, 40 km van Saint Tropez, om te toveren in de Vlaamse huiskamer. De aanwezigen moeten overtuigd worden, middels ter zake, om voor deze of gene te stemmen.
Afstand nemen brengt overzicht, en dit geldt dus ook in dit geval. Over de inhoud hoef ik niet te bloggen, de wereld is mij voor. Ik bestudeer met plezier het fenomeen wanneer informatie niet langer spoort met de context waarin je verwacht wordt die te begrijpen.
Daarom pleit ik ervoor om af en toe tv te kijken op ongewone plaatsen, je mails te lezen op ongewone momenten en vooral een onderscheid te maken tussen de boodschap en de metacommunicatie die jou moet duidelijk maken hoe de boodschap moet begrepen worden. Mijn ouders begrijpen er niets van...En velen met hen. Het failliet van de democratie ligt ook in het failliet van de effectieve communicatie.
Ondertussen lees ik 'Enough' van John Naish, die op vrolijke wijze 'enoughness' promoot, te beginnen met 'enough information’. Genoeg! betekent niet : nooit meer of 'spaar me ervan' maar 'genoeg' is het herstellen van de middel- doel verhouding.
Misschien is deze blog al 'teveel' , maar tot nader order denk ik dat het ooit of soms tot iemands 'genoeg' behoort. Net zoals TV Vlaanderen in Zuid Frankrijk : meestal teveel, maar soms echt deel van mijn 'genoeg'.

VRIJDAG 18 JUNI 2010
Vakantie
Ik ben even op vakantie geweest. Een weekje naar Frankrijk, niet met het vliegtuig maar per trein. En de trein, dat is altijd een beetje reizen. Bij mijn thuiskomst las ik in het ledenblad van de milieuvereniging dat TGV-en dan toch niet (veel) milieuvriendelijker is dan vliegen. Het zit in de snelheid. Tenzij met compensaties. En dat kan je als 'luchtklant' ook doen via gift CO2.
Toch genoten van de reis, de plek van aankomst, de zon en de idiote leegte in mijn hoofd.
Nog maar net terug en ik zie de plaatsen waar ik langs de markt slenterde terug in het journaal. Storm, regen en modder hebben 'onze' regio, de Var, lelijk toegetakeld. "Je bent net op tijd weg", zei iemand. Maar ik maak me toch zorgen, niet alleen over ons huisje, maar ook over al die mensen die hun inkomen halen uit toerisme en landbouw, de voornaamste sectoren ginds, en die dus erg afhankelijk zijn van het weer en het klimaat: voor de toerist en voor de gewassen.
Ik las ooit ergens dat klimaatverandering eerst en vooral de kusten zou treffen: Op 40 kilometer van St. Maxime aan de ene kant en met de Voor-Alpen aan de andere kant, is de Var waarschijnlijk vanaf nu een extra kwetsbare regio. Maar wetenschappelijk is die bedenking niet, natuurlijk, alleen een geoefende intuïtie.

DINSDAG 6 JULI 2010
Potjebuur : doe mee!

Op Potjebuur (10 september 2010) brengen we een lekker hapje naar iemand uit de buurt. Potjebuur is een nieuw feest dat jaarlijks terugkomt en dat geïnspireerd is op het Suikerfeest (ook Id-oel-Fitr of het Kleine feest genoemd). Tijdens de ramadan brengen de moslims een maaltijd naar hun buren en ook op het Suikerfeest zelf, waarmee de ramadan afsluit, worden er kwistig lekkernijen uitgedeeld! Potjebuur is de symbolische uitbreiding van dit gebruik naar de gehele bevolking.Potjebuur mag dan geïnspireerd zijn op een gebruik uit de islam, door een "vreemd gebruik" te integreren in onze eigen cultuur geven we als volk een niet mis te verstaan signaal van respect en waardering naar àlle allochtone gemeenschappen in ons land.

MAANDAG 12 JULI 2010
De tuin & geschiedenis
Wat nu een tuin aan het worden is, was een verzameling 'koterijen' zoals Vlaanderen er vol van staat. Maar terwijl de laatste resten verwijderd worden, ontdek ik toch weer een stukje geschiedenis. In de tuinmuur zit namelijk een schoorsteen, althans het bovenste gedeelte. En wanneer ik het gat iets groter maak omdat ik een holte voel, ontdek ik ook hoe aan de andere kant de tuinmuur zonder meer als basis moet dienen voor een volgebouwd achterkoertje van een arbeidershuisje. Dan maar de eigenaar verwittigd dat hij dit moet herstellen op een manier die veilig is voor de (latere) huurders van het piepkleine appartement. Dus nu heb ik een schouwaansluiting in de tuin voor een BBQ of vuurschaal. Maar dat is maar de helft van de ontdekking. Ter hoogte van die schouw vind ik ook een stuk van een 'vloerplaat' terug. Dat is niet zo verwonderlijk, want in een boek over de wijk wordt beschreven hoe er een oven stond (achter het huis, dus in de tuin) waarin het 'besmet linnen' van de arme vrouwen en mannen werd verbrand nadat de mensen zelf werden ontluist en zich konden wassen. Ook bij epidemieën in de stad, werden regelmatig de oven gebruikt om kledij en ander textiel te verbranden als maatregel voor de volksgezondheid. De oven is al lang weg, maar door er symbolisch een ander 'verbrandingstoestel' te zetten, zal ik weer een deel van het verhaal van dit 'asil de nuit pour femmes' visualiseren. En met schouwaansluiting is 'vuurtje stook' alvast niet hinderlijk voor de buren. Trouwens, vuurtje stoken is niet bepaald ecologisch, maar onder voorwaarden kan je de vervuiling , zichtbaar en onzichtbaar , wel erg beperken. Ecologie vraagt een ietsje meer, maar je kan er toch alle kanten mee op...
DONDERDAG 15 JULI 2010
Eco-bitch en ecobitch bis
Na heel wat omzwervingen heb ik mijn 'originele' blog terug gevonden. Nu moet ik beslissen welke ik zal behouden en hoe ik de andere kan doen verdwijnen. Tot nader order zijn er dus nu twee blogs en amper lezers. Misschien moet ik daar toch iets aan doen...
De originele heet 'eco-bitch' en is te vinden op http://eco-bitch.blogspot.com/