Verkiezingen winnen is een kwestie van marketing. Het is geen kwestie van gelijk hebben, maar van gelijk krijgen. En je krijgt mensen niet mee door hen frontaal aan te vallen in hun gewoontes en waarden waar ze een heel leven in geloven… Het zal toch ‘slimmer’ moeten… En daarvoor zijn meer middelen nodig en slimmere technieken. De democratie is maar zo sterk als de zwaktste schakel, namelijk die burgers die zich laten ‘kopen’ door de belofte van de politieke reclame. En net daar ligt ook de macht voor diegenen die dit fenomeen aanklagen, namelijk wees dus beter in jouw eigen marketing.
In het stemhokje kiezen de meeste mensen vanuit de hoop dat ze met hun keuze een ‘verlieservaring’ kunnen vermijden. En dat verkiezen ze boven een (noodzakelijke) verandering die waarschijnlijk of misschien ‘winst’ oplevert. Liever de bekende weg van het ongeluk, dan het onzekere pad van geluk… Dat dillemma speelt heel hard in het stemhokje en iedere ‘electoralist’ weet dat. Vandaar de retoriek ‘dat we iets gaan doen aan de prijzen’, namelijk we beloven u ‘zo weinig mogelijk verlies’ te voelen. Maar verliezen, dat doen we! Elke dat verliezen we ecologisch en sociaal kapitaal, in een mate die soms onomkeerbaar is.
De vraag is: hoe gaan we de bevolking leren om met dat ‘minder’ en dat ‘ verlies’ om te gaan? Wij, het maatschappelijk middenveld, heeft het 30 jaar geprobeerd met informatie, argumentatie en individuele bewustwording. En wat is het resultaat? Zou het kunnen dat de instrumenten die ‘de overkant’ inzet effectiever is? Zou het kunnen dat we, ook gezien de urgentie’ , moeten benaderen met communicatie die hen wel bereikt, hen wel aanspreekt. Zou het kunnen dat we de ultieme democratische uitdaging, namelijk de ‘connectie met het volk’ , gemist hebben. Daarom moeten we niet boos zijn op het volk dat niet voor ons kiest (ook al zegt hun denken dat ze dat eigenlijk wel zouden moeten doen), maar in eigen boezem kijken. Gelijk krijgen is nu eenmaal veel moeilijker dan gelijk hebben…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten