maandag 30 juni 2008

De prijs van genot

Ik eet graag en ik eet veel. Ik ben gulzig en bourgondisch. Maar ik ben wel een vegetariër. Het klinkt tegengesteld aan elkaar, maar het is het niet. Duurzaam leven betekent niet een algehele ascese maar wel een juiste middel-doelverhouding.
De combinatie van vegetarisch en biologisch eten is niet alleen goed voor het milieu, het is ook nog eens gezond. Tenzij je, net als ik, teveel sauzen eet en teveel vetstoffen gebruikt.
Steeds vaker kan je op restaurant een vegetarische schotel bestellen, niet zonder risico. Onlangs nog kreeg ik een groot, diep, wit bord met schijfjes komkommer gedrenkt in één of ander sausje. Ik wachtte nog even op een aanvulling van deze presentatie maar meer dan een mandje brood zat er niet in. Dit was dus geen vegetarische maaltijd.
Tijdens het weekend dan maar zelf aan de slag. Eerst boodschappen doen. Biologische ingrediënten worden steeds beter betaalbaar. Niet zozeer omdat de prijzen zakken, maar omdat ze niet stijgen zoals de andere prijzen. Kortom, het prijsverschil wordt steeds kleiner. Het argument 'bio is te duur' gaat steeds minder op, zeker als je vlees, vis en vleesvervangers vermijdt.
Gemiddeld geeft een Belg 13% van zijn budget aan voeding uit. Ik geef meer uit aan voeding. Zeker aan voeding waarvan ik weet dat de producent een juiste prijs krijgt. In het Zuiden via fair trade, in het Noorden via de directe verkoop van de Bioboeren.
En ik geniet: van de maaltijd, van de mensen met wie ik de maaltijd deel, van de kwaliteit van de ingrediënten, van de wijn en het gezang dat volgt.
Zo makkelijk kan het zijn: de juiste prijs betalen voor genot.