Waarom er niet meer groene stroom klanten zijn?

Omdat er in Vlaanderen door de producenten niet genoeg groene stroom  geproduceerd wordt om ‘zelf’ te kunnen leveren aan de klanten. Ook Ecopower moet energie inkopen om te kunnen verkopen aan coöperanten. Op dit moment is de vraag naar hernieuwbare energie groter dan het aanbod, zeker als we het hebben over zon, wind en water (dus zonder biomassa). Anderzijds investeren de burgers te weinig in hernieuwbare energie , aan de productiekant, en zouden ze beter aandelen kopen in  energieproductie en zelf windmolens laten plaatsen. Ook de (overheids)administratie werkt erg vertragend. En last but not least, onze distributienet is niet gemaakt voor decentrale productie en consumptie van energie. Meer nog, wind en zonne-energie geraken soms niet op het net, omdat je nu eenmaal een kerncentrale niet ‘hoger of lager’ kunt zetten, zoals bijvoorbeeld wel kan voor een gascentrale of een biomassacentrale.
Het speciale van elektriciteit is dat het zich moeilijk laat opslaan, en dus het moment van productie omzeggens moet samenvallen met het moment van vraag/consumptie. Daarbij moeten we eerst en vooral het onderscheid moeten maken tussen huishoudelijk of gelijkgesteld verbruik en ‘drijfkracht’ of industrieel verbruik…

We kunnen als huishoudens zeker 100% in onze behoefte aan stroom (220V/230V, maar in principe moet 12V-24V ook mogelijk zijn) voorzien via de combinatie van wind, zon, water en enkele installaties met warmtekrachtkoppeling, gascentrales en biomassa centrales. Zonder kernenergie. Maar voor industriële toepassingen is dat minder evident. Daarom dat industrie en kernenergie lobby één front vormen. Ook het oude kabelnet met centrale architectuur, werkt onze energie-onafhankelijkheid tegen. Kernenergie verlaten zal dus moeten gepaard gaan met zowel grote infrastructuurwerken als met een ‘reconversie’ van sommige sectoren. Twee dingen waarvoor geen van de betrokken partijen wil betalen . Ook de vakbonden hebben schrik wat het wegtrekken van ‘drijfkracht gebaseerde activiteiten’ zullen doen met de werkgelegenheid.
En verder is er het geloof dat zonder ‘productie apparaat’ (dus industrie) een economie op het niveau van een regio of natiestaat niet kan bestaan. Dat is niet waar, omdat we dit op Europees niveau moeten bekijken en ook  per sector moeten bekijken wat het ‘kritisch’ niveau is dat nodig is voor voldoende duurzaamheid op de drie dimensies. Alle argumenten omtrent industrie komen van het oude denken dat de problemen veroorzaakt heeft en het is niet dat denken dat de problemen zal oplossen.

De nieuwe economie

Ook ik zat In de bomvolle Botanique te luisteren naar Juliette Schor, een Amerikaanse sociologe die een boodschap bracht die ik graag hoor, maar waarin ik het nodige ‘economisch handelen’ eerder in had gemist. Ik heb niet nieuws gehoord die avond, noch in de analyse, noch in het voorgestelde alternatief.

Meer nog, ik doe zowat alles wat ze in haar boek voorstelt: ik ben letser, lid van twee autodelen systemen, heb internationale vrijwilligers in huis via Workaway en Help Exchange, ben lid van voedselteam en VOKO, doe dingen rond Transitie in Gent zoals de Transitietuin, en ga zo maar door…

Bovendien ben ik een ondernemer, en breng dus het idee van een ‘nieuwe economie’ in de praktijk. De Natuurfrituur is biologisch en vegetarisch, een bedrijf in de sociale economie, een coöperatieve, lokaal verankerd en ik werk aan een (nog meer) korte keten.

En wanneer ik dan de vragen uit de zaal beluister, vanwege duidelijk de reeds overtuigden, dan kan ik niet anders dan een grote discrepantie vaststellen tussen ‘filosoferen’ en ‘handelen’ . Het is niet via reflectie dat men tot handelen komt, maar omgekeerd. Meer nog , de vraagstellers konden waarschijnlijk zeer goed reflecteren en filosoferen, maar de actie moet volgens hen altijd ‘van de ander’ komen. Het systeem moet veranderen, wat zal de staat doen, hoe kunnen we beleid maken, etc.

Op zeker moment kreeg ik de microfoon en heb er op onzachte wijze op gewezen dat ‘wij’ het zullen moeten doen. We are the people!
En de burgers in de zaal willen wel een rechtvaardige , ecologische wereld maar diezelfde burgers willen er als consument niet voor betalen en al werknemer niet voor inleveren. Men wil wel een goed loon, maar kan niet bedenken dat voeding (vooral in de horeca) gewoonweg te goedkoop is om echt iedereen volledig en correct te betalen. Dus zeur niet over de prijs van de frieten bij De Natuurfrituur, maar kies juist voor ons omdat we alles ‘netjes’ geregeld hebben.

En nog belangrijker, het geld dat je uitspaart door minder te consumeren, moet je niet overmatig sparen. We hebben veel te veel spaargeld dat niet gebruikt wordt. Spendeer het ook niet aan consumptie, maar ga eens aan de productiekant staan. Investeer in die nieuwe economie door deel te nemen aan coöperatief kapitaal, waardoor dat ondernemers een alternatief aanbod kunnen creëeren en vooral tewerkstelling voor mensen die anders misschien niet aan werk geraken.

Maar dat is blijkbaar een brug te ver voor al die welmenende middenklassers! Want risico avers als ze zijn, hebben ze zich ingedekt met een ‘vaste’ baan en hopen dat alle ‘verlies door crissisen’ aan  hen voorbij gaat. We moeten als ecologisten eens stilstaan bij het ‘groepsegoïsme’ dat we aan het organiseren zijn waarbij we vooral onder elkaar herverdelen, maar grote delen van de bevolking gewoon achterlaten!

De nieuwe economie is meer dan huisvlijt alleen , vaak in combinatie met een loon van een hoogopgeleide ambetenaar of onderwijsmens, maar ook die bedrijven die duurzaam ondernemen, goede service en producten afleveren en op zoek zijn naar kapitaal.

Ikzelf ben bezig met drie coöperatieve organisaties. Dus beste mensen, put your money where your green mouth is… en stuur een mail naar info@denatuurfrituur.be.