zaterdag 15 december 2012

Herfstbereidheid

Dit prachtige, inspirerende woord heb ik te danken aan Jan Mertens, een zielsverwante man uit mijn netwerk.

Ik ben herfstbereid. Zou je dat zo kunnen zeggen? En ik vraag aan de anderen om meer herfstbereidheid aan de dag te leggen. Zou ik dat mogen vragen aan ‘de mensen’?

Herfstbereidheid is , wat mij betreft, iets anders dan bereid zijn te aanvaarden dat de herfst komt. Het is niet de tristesse of de schoonheid van vallende bladeren. Misschien is het wel een metafoor voor mijn huidige levensfase : de grootste strijd is gestreden  maar de schommelstoelverhalen zijn nog niet aan de orde.

Herfstbereidheid heeft als woord veel potentieel. Wat mij betreft is het vanaf nu een prachtige, veelbelovende term waarmee we het ‘verminderen en verliezen’ en de ‘ascese’ waarmee de ecologische levensstijl wordt geassocieerd beter kunnen benoemen.

Concreet bedoel ik met herfstbereidheid dat we moeten bereid zijn om te leven op een wijze die bij de herfst past. Niet het exuberante van de zomer, maar ook niet het koude en donkere van de winter. Het is een uitnodiging om anders het leven te organiseren, zoals je dat in de herfst doet. De dagen worden korter, de avonden frisser. We trekken een trui aan , maar genieten ook samen van de kleurenpracht. Tegenover het pure hedonisme en tegenover het doemdenken wil ik het mijmeren, het meanderen, het vertragen, het vruchtbare samenkomen zetten.

Misschien wonen we al in een permanente herfst, terwijl de ene helft vast houdt aan de belofte van de zomer en de andere helft een apocalyptische winter voor ogen heeft. Misschien moeten we dan toch bereidheid tonen om te aanvaarden dat het herfst is, niet het jaarlijks weerkerend seizoen maar als ‘staat van de mensheid’.  Zou dat herfstbereidheid kunnen zijn?