Een Facebookfriend meldt vandaag dat er binnenkort een Iers referendum komt over het Soberheidsverdrag, maar niet over het ESM-verdrag ( het monetair fonds dat de euro moet ondersteunen) hoewel beide gekoppeld zijn. Een land dat het Soberheidsverdrag niet tekent kan immers geen geld trekken uit ESM. En de vraag die daaruit volgt is ‘welk geld zit er in dat Europees fonds? Het fonds bestaat uit zowel kapitaal als waarborgen en elk land van de Unie wordt verplicht daaraan bij te dragen. Maar met welk geld komen de landen hun verplichtingen na?
Zowel voor de waarborgen als (hopelijk) in mindere mate gaat het hier niet over geld waar nu waarde tegenover staat, en dus ‘verworven’ is, maar geld dat ontstaat uit de toekomstige (meer)waarde en/of een toekomstig terug betaalde schuld. Het is dus een macro-economische voortzetting van een economie gebaseerd op schuld, die de volgende generaties moeten betalen. Als dat op die manier niet zou gebeuren, en je zet alle geld af tegen een inventaris op een welbepaald moment van alle waarde in de reële economie, dan zou blijken dat we, ruw geschat, drie tot vier keer meer geld in omloop hebben dan de waarde die er werkelijk is. Dat heet 'monetariseren' van de economie om de consumptie gaande te houden om zodoende de groei aan de productiekant gaande te houden. Maar de echte kost van arbeid en grondstoffen worden niet betaald door consumptie. Die worden afgewenteld op het collectief of gefinancierd met schulden, dus verschoven naar de toekomst. Net zoals het beurskapitalisme steeds moet opschuiven naar nieuwe locaties of toekomstige tijd, doet het monetaire dat op haar beurt ook. Tot er geen terrein meer is om te hypothekeren en niemand nog gelooft dat er zoveel waarde in de toekomst ooit zal ontstaan, en al helemaal niet biinnen de termijn van de schuldpapieren. Er is niet één ‘crash’ maar een systeemcrisis die zich toont als een langzaam krakend, barstend , instortend huis. Kamer na kamer. En telkens loopt iedereen naar de volgende kamer, in de hoop dat die kamer niet instort . Zo wordt de illusie gaande gehouden…
Ook de consumptiekant heeft een grote verantwoordelijkheid in dit verhaal...Maar dat is voor een andere keer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten